Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Bork Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sit enim idem caecus, debilis. Duo Reges: constructio interrete.

Quod vestri non item.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est
testimonium multitudinis.

Bork: Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Bork: Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.
Bork: Dicimus aliquem hilare vivere;
Bork: Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Tria genera bonorum;: Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Scaevolam M.: Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Nam hunc ipsum sive finem sive extremum sive ultimum definiebas id esse, quo omnia, quae recte fierent, referrentur neque id ipsum usquam referretur.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.